Boeken over het verlies van een vader

Je kunt op de afbeeldingen van de boeken klikken voor mee info.

Ik mis papa, Kai Lüftner

Een mooi kleurrijk prentenboek over het missen van een papa. Een boek dat de pijn weergeeft maar ook hoopgevend is doordat er mooi wordt beschreven dat de papa voor altijd bij de kleine jongen hoort. Een boek dat een aanzet kan zijn voor gesprekken met kinderen.

Ik wil je nooit vergeten, Joanna Rowland & Thea Bakker

Een prentenboek dat gaat over het gemis van een dierbare. Er wordt niet specifiek genoemd om wie het gaat en daardoor is dit boek passend in veel verschillende situaties. Herinneringen staan centraal en geven het meisje, de hoofdpersoon, veerkracht en troost. In het boek maakt het meisje een doos voor herinneringen. Ze gaat naar plekken toe waar ze graag kwam met diegene die ze mist en ze vraagt aan andere mensen herinneringen. Ze verzamelt allerlei dingen die haar verbinden met de persoon die ze mist en vult de doos. Het boek eindigt met een prachtige tekst.

Je zult altijd bij me zijn

Waar ik ook ben

Als ik je mis

Dan denk ik aan je

En ik zal je nooit vergeten

Papa draak wordt niet meer beter, Sacha Groen

Een boek over een ongeneeslijk zieke vader. Allereerst maak je kennis met de drakenfamilie. En wanneer je het verhaal van de schrijfster kent, raakt dit nog meer. De metafoor vind ik krachtig gekozen. Vaak zijn draken superhelden voor kinderen, net als papa’s. In het boek zien we dat ook wanneer ze ongeneeslijk ziek worden, ze altijd de held van een kind blijven. Ze geven krachten door in generatie en ondersteunen de ontwikkeling van een kind ook in de latere herinnering.

Ik schreef eerder een uitgebreide blog over dit boek.

Ik krijg tranen in mijn ogen als ik aan je denk; Als je vader of moeder is doodgegaan, Ineke van Essen

Wat dit boek bijzonder maakt zijn de verhalen van kinderen die een ouder verloren zijn. Het boek behandelt alle verschillende aspecten van rouw: wat is er gebeurd, wat is er veranderd, hoe voel je je, waar ga je naar toe als je dood bent, ik denk aan jou en weer naar school. Het is een boek vol afwisseling: tekeningen, tekst, informatie. Een boek om samen met een kind stukje voor stukje te lezen. En een fijn boek voor kinderen om in te bladeren en om herkenning te vinden. En voor volwassen om je te verdiepen in de wereld en beleving van kinderen. Bijvoorbeeld dit stukje van Niels, 6 jaar:

‘We gingen altijd met papa naar her vliegveld om vliegtuigen te kijken. Nu gaan we daar nooit meer heen omdat papa nou dood is. Dat vind ik zo jammer, Misschien over vijf maanden, Dan wordt het misschien allemaal weer een beetje gewoon. Dan zijn we misschien al een beetje gewend aan dat papa dood is.’

‘Nu gaan we daar nooit meer heen omdat papa dood is.’

Lene op het dak van de wolken, Marieke van Riel & Irma van Osch

Een boek voor kinderen vanaf acht jaar. Lene is haar ouders verloren door een brand en woont nu samen met haar broertje bij haar tante, oom en oma. Dit boek kan heel mooi zijn om samen te lezen om dat er wordt geschreven over het vraagstuk rondom de dood. Wat is dat nu eigenlijk? En kan het dat je op een bepaalde manier toch nog contact hebt met jouw overleden dierbaren? Het dak van de wolken is plek waar volgens Lene haar ouders zijn, en waar ze hen in haar dromen af en toe ontmoet. Ook hoort ze haar ouders soms of voelt ze iets in haar lichaam, een kriebel. Haar oma begrijpt Lene.

In het boek staat ook een mooi hoofdstuk over de juf op school die een herinneringentafel gaat maken met de kinderen. De juf vertelt over het verlies van haar oma. En nodigt ook de kinderen uit hun ervaringen te delen. Lene kan vertellen over haar ouders. Dit gedeelte van het verhaal laat goed zien hoe belangrijk die erkenning op school is.

Verder zonder jou , Daan Westerink

Een boek met ervaringsverhalen van jongeren die een dierbare zijn verloren. De verschillende verhalen laten het unieke karakter van rouw zien. En het mooie vind ik dat iedere jongere aan het einde van zijn verhaal tips geeft aan school, andere jongeren en de omgeving. Dit boek helpt je om je te verplaatsen in de belevingswereld van jongeren en het kan jongeren steunen in het idee dat zij niet alleen zijn. Amber verliest haar vader als zij vijftien jaar is. Zij geeft onder andere deze tips aan school:

• Stap voor les even naar de leerling toe
• Laat weten dat school er rekening mee houdt
• Behandel haar normaal
• Het is niet erg dat ze even niet mee kan komen
• Een mentor hoeft niet degene te zijn bij wie ze wil uithuilen, maar kan wel als doorgeefluik fungeren
• Het hele docententeam moet op de hoogte zijn
• Geef het team de mogelijkheid om kennis op te doen over rouw

Tranenpotjes en geluksarmbanden: kinderen in de rouw, Karin Kuiper

Karin Kuiper schreef na haar boek ‘Je mag me altijd bellen’ dit boek over haar kinderen die rouwen om het verlies van hun vader. De drie leeftijden van de kinderen nemen je mee in verschillende ontwikkelingsfasen en hun groeiend begrip over wat dood zijn is. Ook laten de Bobbie, Noa en Dante hun eigenheid zien in hun rouw. Het boek is een fijne afwisseling van verhalen, tekeningen, uitspraken en anekdoten. Voor volwassenen fijn om te lezen en om in de taal van de kinderen te komen. En voor kinderen mooi om verhalen van andere kinderen te lezen die iemand missen. Dat kan het gevoel geven dat ze niet alleen zijn en tevens is het een mooie aanleiding voor een gesprek.

‘Ze zeggen dat ik geen vader heb. Maar ik heb wel een vader – hij is alleen dood’ Noa, 9 jaar

Stad vol ballonnen; Een jaar van rouw, Femke van der Laan

Een verhaal van betekenis opgeschreven door Femke van der Laan. De mooie woorden die Femke kiest, geven heel goed weer hoe verdrietig het is om je man te verliezen. En hoe verdrietig het voor de kinderen is om hun vader te verliezen. Maar ook hoe mooi het is om zoveel gouden herinneringen te hebben. Elk verhaal raakt door de pakkende manier van schrijven van met eigentijdse symboliek. Rouw in een herkenbare vorm maar met respect voor de uniciteit van eenieder. Vooral de liefde en aandacht voor de gouden tranen van haar kinderen glinsteren door dit boek heen. Door het schrijven van dit boek geeft Femke haar kinderen een vader die ook na zijn door nog voor hen zorgt. Hartverwarmend!

Eens stukje uit het boek omdat het zo mooi de schrijfstijl weergeeft:

‘Hoe denk je dat papa hem gevonden zou hebben?’ Ik kijk naar de tosti op het bord. Ik zie hoe de gesmolten kaas tussen de boterhammen vandaag komt, Het strakke streeppatroon. Ik ruik het geroosterde brood. De klodder ketchup op de rand van het bord. Hij zou hem perfect hebben gevonden. Als het brood verbrand was geweest, als er te weinig kaas op had gezeten, als de ketchup ontbrak; het zou niet hebben uitgemaakt. Ook dan was het de perfecte tosti. Dode ouders vinden alles perfect.

‘Dode ouders vinden alles perfect’