Papa draak wordt niet meer beter

De felle kleuren en de liefdevolle tekening op de voorkant nodigen direct uit om het boek open te slaan. Je wil het verhaal lezen. Ook al weet je dat dit een boek over afscheid en verlies is. Sacha heeft op een hele fijne manier woord en beeld gecombineerd. Het verhaal van de drakenfamilie neemt je mee: samen met humor, aandacht voor de realiteit en een blik op de toekomst.

Sacha Groen – Weduwe in opleiding

Sacha en haar gezin kregen in 2017 een levensveranderende diagnose te horen. Haar man heeft de ziekte ALS en papa ‘draak’ wordt niet meer beter. Sacha ging op zoek naar boeken voor haar kinderen, maar miste in het grote aanbod een boek over een ongeneeslijk zieke ouder. Zodoende ging zij zelf aan de slag.

Draken en papa’s: superhelden

Allereerst maak je kennis met de drakenfamilie. En wanneer je het verhaal van de schrijfster kent, raakt dit nog meer. De metafoor vind ik krachtig gekozen. Vaak zijn draken superhelden voor kinderen, net als papa’s. In het boek zien we dat ook wanneer ze ongeneeslijk ziek worden, ze altijd de held van een kind blijven. Ze geven krachten door in generatie en ondersteunen de ontwikkeling van een kind ook in de latere herinnering.

Emoties en veerkracht

Belangrijk is dat er aandacht wordt besteed aan de emoties die kinderen (en volwassenen) kunnen hebben wanneer zij afscheid moeten nemen. Die wirwar aan gevoelens mag er zijn, en ik vind het altijd fijn wanneer dit naar voren komt in een verhaal. Verder zien we de veerkracht van het drakenteam, ook als ze met z’n drieën zijn: met papa draak in hun herinnering. Hij hoort er voor altijd bij.

Een boek voor glinsterende gouden tranen

Dit boek kan ouders en leerkrachten ondersteunen om kinderen erkenning te geven voor wat er gebeurt in hun leven. Dit boek kan werken als een veilige verbinding om een moeilijk onderwerp bespreekbaar te maken. Het drakenteam neemt je mee en zendt veerkracht door de bladzijden en tekeningen heen naar elk gezin dat dit nodig heeft. Een boek voor glinsterende gouden tranen.

Stichting ALS

En van elk verkocht boek gaat er 1 euro naar Stichting ALS.

Voor meer info: https://www.kinderboeken.nl/boek/papa-draak-wordt-niet-meer-beter/

Brief van Esther aan haar juf van goud

Ze zeggen weleens dat ieder mens in ieder geval één leerkracht heeft die iets extra’s voor je betekent: de juf of meester die je niet meer vergeet. Voor Esther Ruël Engelman is dat juf Natasja. Zij was degene die Esther aandacht gaf en naar haar luisterde, en nog steeds is ze van grote betekenis in Esther leven.

Deze blog is verschenen op “ikmisje.eo” en is daar verder te lezen.

Steek een kaarsje aan op Wereldlichtjesdag

De dagen worden weer korter: het is sneller donker. Samen zoeken we de warmte op in onze huiskamers. In veel gezinnen gaat dit samen met het aansteken van kaarsjes. Vaak zijn kinderen een soort van betoverd door het flikkerende vlammetje. Alsof ze ernaar moeten blijven kijken. Het heeft iets magisch voor ze. ‘Mama, mag ik nu een kaarsje aansteken?’

Deze blog is verschenen op “Meer voor mama’s” en is daar verder te lezen.

Ik weet het wel mama, iedereen gaat op een bepaald moment dood

‘Mama, ik hoop dat je negenennegentig wordt!’ We kijken de royal wedding en terwijl Prins Philip in beeld komt, vertelt de voice over zijn leeftijd: zesennegentig jaar! Ik zie de ogen van Madé groter worden. Hij wil blijkbaar maar al te graag dat zijn eigen moeder deze leeftijd gaat overtreffen en komt met het bijna-honderdtal als ultieme leeftijd voor mij. Ondertussen check ik even wat rekenvaardigheden in mijn hoofd en besef dat hij enorm vooruit is gegaan. Begrip van meer-minder: check. Tellen over het tiental: zéker check.

Deze blog is verschenen op “Club van relaxte moeders” en is daar verder te lezen.

Als een kind overlijdt: ‘Het viel me op dat mijn broertje nog precies hetzelfde lag als even daarvoor’

Esther Ruël Engelman is pas 6 jaar oud als ze haar kleine broertje van 3 vindt in hun stapelbed: hij leeft niet meer. Een verdrietige en voor Esther ook verwarrende periode breekt aan: verdrietige ouders, het leven op school dat doorgaat, angstgevoelens en een hoofd dat niet stopt met denken. Er was één iemand die het verschil maakte: de juf van groep 6. Een zeer indrukwekkend en persoonlijk verhaal over een kind in rouw.

Deze blog is verschenen op Nivoz en is daar verder te lezen.

Niet alles in het leven laat onze leerlingen met een schone lei beginnen

In alle regio’s zijn we gestart aan het nieuwe schooljaar: met frisse moed en een figuurlijke schone lei. De klassen zijn schoon en ingericht, de plannen liggen klaar en de bureaus staan er netjes geordend bij. Niet alles in het leven laat onze leerlingen met een schone lei beginnen, bepaalde gebeurtenissen en ervaringen veranderen het leven voorgoed. Deze verlieservaringen gaan vaak stilletjes met de leerlingen mee. En ondanks het feit dat we kinderen graag voor verlies zouden willen beschermen kunnen we dit niet. Het is dichterbij dan we denken. Ook Esther Ruël Engelman, leerkracht in groep 1, maakte als klein meisje een enorm verlies mee.

Deze blog is verschenen op Nivoz en is daar verder te lezen.